Vakansie in die see, son, sand en branders
Stories…
Die eerste wat ek graag sal wil deel is die een van die twee wolwe binne in elke mens.
DIE TWEE WOLWE
Een aand het `n ou Rooi Indiaan aan sy kleinkind vertel van `n geveg wat binne alle mense aangaan.
Hy het gesê, “My kind, die geveg is tussen twee wolwe binne ons almal.
Een is Boosheid. Dit is afguns, jaloesie, hartseer, jammerte, gierigheid, arrogansie, selfbejammering, skuld gevoelens, wrokkigheid, minderwaardigheid, leuens, valse trots en egoïsme.
Die ander is Goed. Dis is vreugde, vrede, liefde, hoop, kalmte, beskeidenheid, welwillendheid, empatie, vrygewigheid, waarheid, medelye en geloof.”
Die kleinkind het so `n minuut daaroor nagedink en toe vra hy vir sy oupa: “Watter wolf wen die geveg oupa?”
Die ou Indiaan het geantwoord, “Die een wat jy die meeste voer...”
Fables of Aesop (From http://www.kidsgen.com/moral_stories/)
One day a man was going to market with his son and his ass. they met a couple on the way. "Why walk when you have an ass to ride?" called out the husband, "seat the boy on the ass."
"I would like that," said the boy, "help me up father."
And the father did that willingly.
Soon they met another couple. "How shameful of you!" cried the woman, "let your father ride, won't he be tired?"
So, the boy got down and the father rode the ass. Again they marched on.
"poor boy", said the next person they met, "why should the lazy father ride while his son is walking?"
So, the boy got onto the ass too. As they went on, they met some travellers.
"How cruel of them!" They are up to kill the poor ass." cried one of the travellers.
Hearing this, the father and the son got down. Now they decided to carry the ass on their shoulders. As they did so, the travellers broke into laughter.
The laughter frightened the ass. It broke free and galloped away.
MORAL: You can not please everyone
More Stories…. Click here
Nog Stories…. Kliek hier
Plato - Boek VII van ‘Die Republiek‘
Die Allegorie van die grot
Hier is 'n kort storie uit Plato se mees bekende boek, ‘Die Republiek’. Sokrates is in gesprek met 'n jong volgeling, by name Glaucon, en vertel hom hierdie fabel om te illustreer wat dit is om 'n filosoof te wees - `n liefhebber van wysheid:
Plato vertel dit asof dit Socrates, Plato se leermeester is, wat met Plato se ouer broer, Glaucon, gesels.
“Die meeste mense, insluitend onsself, leef in 'n wêreld van relatiewe onkunde. Ons is selfs gemaklik met daardie onkunde, want dit is al wat ons weet. Wanneer ons begin om waarheid die eerste keer in die gesig te staar, kan die proses vreesaanjaend wees, en baie mense hardloop eerder terug na hulle ou lewens. Maar, as jy aanhou om die waarheid te soek, sal jy uiteindelik in staat wees om dit beter te hanteer. Trouens, jy wil meer daarvan hê! Dit is waar dat baie mense rondom jou nou kan dink jy is van lotjie getik of miskien selfs 'n gevaar vir die samelewing is, maar mens gee nie daaroor om nie. Sodra jy die waarheid geproe het, sal jy nooit weer onkundig deur die lewe wil gaan nie!
[Sokrates praat met Glaucon]
[Sokrates:] En nou het ek gesê, laat ek jou met behulp van `n prentjie wys in watter mate ons as mens ingelig is of oningelig is: - Kyk! mense wat in 'n ondergrondse grot leef, waarvan die ingang oop is vir lig en die lig skyn orals deur die grot; hulle leef hier al van hul kinderjare, en is aan hul bene en nekke vasgeketting, sodat hulle nie kan beweeg nie, Hul kan slegs voor hulle kyk want die kettings verhoed dat hulle hul nekke kan draai. Bo en agter hulle brand 'n vuur op `n afstand, en tussen die vuur en die gevangenes is daar 'n verhoogde pad, en jy sal `n lae muur langs die pad sien as jy kyk, soos die skerm wat marionet kunstenaars voor hul het waaroor hul hulle poppe vertoon.
[Glaucon:] Ek verstaan.
En sien jy, het ek gesê, die mense wat verby die muur loop en alle soorte houers, standbeelde en figure van diere gemaak van hout en klip en verskillende materiale, dra, wat oor die muur te voorskyn kom? Sommige van hulle gesels en ander weer, is stil.
Jy het my `n vreemde beeld gewys en hulle is vreemde gevangenes.
Hulle is soos ons, het ek geantwoord; en hulle sien net hul eie skaduwee, of die skaduwees van mekaar, wat die vuur op die teenoorgestelde muur van die grot maak?
Dit is waar, het hy gesê; hoe kon hulle enigiets sien behalwe die skaduwees as hulle nooit toegelaat was om hul koppe te draai nie?
En van die voorwerpe wat op soortgelyke manier gedra word sou hulle net die skaduwees kon sien?
Ja, het hy gesê.
En as hulle in staat was om met mekaar te gesels, sou hulle nie dink dat hulle name gee aan wat werklik voor hulle is nie?
Baie waar.
En veronderstel verder dat die tronk 'n eggo gehad het wat van die ander kant as die geluide gekom het, sou hul nie geglo het dat as een van die verbygangers gepraat het dit eintlik van die verbygaande skaduwee afkomstig was nie?
Ongetwyfeld, het hy geantwoord.
Vir hulle, het ek gesê, sou die waarheid letterlik niks anders as die skaduwees van beelde wees nie.
Dit is vir seker.
Kyk nou weer, en sien wat sal natuurlik volg indien die gevangenes vrygelaat word en verlos word van hulle dwaling. Ten eerste, wanneer enige van hulle bevry word en gedwing word om skielik op te staan en sy nek te draai en te loop en na die lig te kyk, sal hy skerp pyne voel; die glans sal hom ontstel en hy sal nie in staat wees om die werklikheid te sien waarvan hy in sy vorige toestand slegs skaduwees gesien het; en veronderstel nou iemand stel dit aan hom dat wat hy voorheen gesien het slegs `n illusie was, maar dat hy nou, nader aan realiteit is en sy oog ingestel is op `n groter werklike bestaan, hy `n duideliker visie het van wat gebeur, - wat sal sy antwoord wees? En jy kan jouself verder verbeel dat sy leermeester vir hom voorwerpe uitwys soos wat hul verby gaan en vra dat hy hul moet identifiseer, - sal hy nie verward wees nie? Sal hy nie dink dat die skadu’s wat hy voorheen gesien het meer werklik was as die voorwerpe wat nou aan hom gewys word nie?
Dit is vir seker so.
En as hy gedwing word om reg in die lig te kyk, sal hy nie 'n pyn in sy oë kry wat hom sal laat weg kyk en na die voorwerpe wat hy wel kan sien te kyk wat in sy verstand meer werklik sal wees as die dinge wat nou aan hom gewys word nie?
Dit is waar, het hy gesê.
En veronderstel weer dat hy teësinnig opdraand gesleep sou word en vasgehou word totdat hy gedwing is om direk in die son self te staan, is dit nie waarskynlik dat hy beangs en geïrriteerd sal wees nie? Wanneer hy nader aan die lig kom sal hy nie verblind word nie, en hy sal waarskynlik nie in staat wees om enigiets te sien wat nou as realiteite vir hom verduidelik word nie.
Nie alles so gou na mekaar nie, het hy gesê.
Hy sal nodig hê om gewoond te raak aan die voorkoms van die boonste wêreld. Eers sal hy die skaduwees die beste sien, volgende die refleksies van mense en ander voorwerpe in die water, en dan die voorwerpe self; dan sal hy staar na die lig van die maan en die sterre en die uitspansel; en hy sal die hemel en die sterre in die nag beter sien as die son of die lig van die son in die dag?
Beslis.
Laaste van alles sal hy in staat wees om die son te sien, nie net `n weerkaatsing daarvan in die water nie, maar hy sal die son in sy regmatige plek sien, en hy sal kan nadink oor die son soos wat die son werklik is.
Beslis.
Hy sal dan voortgaan om te verstaan dat dit die son is wat die seisoene en die jare skep, en dat die son die bewaker van alles is wat in die sigbare wêreld bestaan, en op 'n sekere manier die oorsaak van alle dinge wat hy en sy metgeselle gewoond was om te aanskou?
Inderdaad, het hy gesê, sou hy eers die son sien en dan daaroor nadink.
En wanneer hy sou onthou van sy ou woonplek, en die vlak van wysheid in die grot en sy medegevangenes, dink jy nie dat hy sou goed voel oor sy eie groei en verandering en hulle sou jammer kry nie?
Sekerlik, sou hy
En as hulle in die gewoonte was om mekaar te vereer vir wie die vlugste was om die verbygaande skaduwees te sien en te sê watter al voorheen op die muur was en wat daarna gevolg het en watter saam was; en wie van hulle daarom die beste in staat was om gevolgtrekkings vir die toekoms te maak, dink jy dat hy sou omgee vir sodanige eerbetoning en roem, of jaloers sou wees op diesulkes van hulle? Sou hy nie eerder saam met Homer sê:
Dit is beter om die dienskneg van `n arm meester te wees en enigiets te verduur as om soos hulle te dink en te leef volgens hul gebruike?
Ja, sê hy, ek dink dat hy eerder enigiets sou verduur as om aan die valse gewoontes te glo en op so `n ellendige manier te leef.
Dink weer, sê ek, as so 'n persoon skielik uit die son weer terugkeer na sy ou situasie, sou sy oë nie vol van daardie duisternis weer wees nie?
Vir seker, het hy gesê.
En as daar 'n kompetisie was om mee te ding in die meting en uitkenning van die skaduwees met die gevangenes wat nog nooit uit die grot was nie, en terwyl sy oë nog nie aangepas het in die donker nie, en voor sy oë gewoond geword het aan die donker (en die tyd wat nodig sou wees vir sy oë om aan te pas by die donkerte kon aansienlik lank wees), sou hy nie belaglik voorgekom het nie? Mense sou van hom sê dat hy opgegaan het en dat hy sonder sy oë weer afgekom het; en dat dit beter was om nie eens te dink aan uitgaan nie, en as enigiemand sou probeer om `n ander los te maak en hom na die lig te ly, dat hulle net sou wag om so `n oortreder te vang en hom dood te maak.
Ongetwyfeld, het hy gesê.
Hierdie hele allegorie, het ek gesê, kan jy nou voeg, liewe Glaucon, by die vorige argument; die grot waarin die gevangenes woon is die wêreld van sig, die lig van die vuur is die son, en jy sal my nie misverstaan as jy die reis opwaarts en in die lig in, interpreteer as die uitstyging van die siel opwaarts in die intellektuele wêreld, volgens my arme geloof, wat ek op jou aanvraag, of reg of verkeerd verduidelik het, wat net God sal weet... Maar, of dit waar is of onwaar, my mening is dat in die wêreld van kennis verskyn die kennis van die goeie laaste van almal. Dit kan net met toewyding raakgesien word, en wanneer daar bewuswording daarvan is word daar afgelei dat dit die universele skepper van alle dinge mooi en goed is, die vader van lig en die heerser van die lig in die sigbare wêreld, en dat dit die onmiddellike bron van rede en waarheid in die intellektuele is, en dat hierdie die mag is waarmee hy rasioneel kan optree en, of in die gemeenskap of in sy binnekamer, sy oog gevestig moet hou.
(Vrye vertaling - kliek hier vir document in Engels) 
(Plato - tussen 423 en 429 VC tot 348 of 347 VC)
Van http://classics.mit.edu/Plato/republic.html
(`n Allegorie is `n storie waarin die karakters en gebeure simbole is van gedagtes
rakende die menslike lewe of `n politiese of geskiedkundige situasie)
Op die blaai wil ek stories deel. Stories wat mens net kans kry om te lees en te deurdink op Oesterbaai. Waar die stilte en rustigheid mens daardie kalmte gee om dieper te dink en net miskien verder te peins as net oorlewing.